Waarom de wetenschap al decennia stilstaat

De afgelopen eeuwen hebben de natuurwetenschappen ons ontzettend veel gebracht. Door de natuur te bestuderen is er veel ontdekt en is er veel nuttige technologie ontwikkeld, maar we komen al heel lang niet meer verder.

Een eeuw geleden waren er grootse visioenen over vliegtuigen en televisies, die allemaal zijn uitgekomen, maar de afgelopen decennia zijn we geen stap verder gekomen.

Waar zijn de vliegende auto’s? Waarom lukt het niet eens meer om opnieuw naar de maan te gaan? Het enige wat we terug hebben gekregen zijn rechthoekige, zwarte vlakken. Schermpjes. Monolieten (voor de fans van 2001, a space oddisey). En waarom bestudeert de psychologie (komt van “psyche”: ziel) enkel nog ‘gedrag’, omdat het ‘meetbaar’ is?

Dit komt omdat het heersende paradigma is ‘uitgespeeld’. Alles wat er binnen de huidige manier van denken uitgevonden kon worden, dat is er. Maar onze eigen verbeeldingskracht en voorstellingsvermogen zijn nu de beperkingen. En dat gaat AI niet oplossen, want dat kan niet ‘denken’ buiten deze begrenzingen.

We verzanden in eindeloze details. We zien door de nerven de blaadjes niet meer, door de blaadjes de bomen niet meer en door de bomen het bos niet meer.

De begrenzing is goed te vergelijken met allerlei wetenschappers die de tijdlijn van Facebook minutieus onderzoeken om de broncode te achterhalen. Dat is absoluut onmogelijk. En dan heb je nog allerlei metafysici die proberen op basis van aannames te toetsen, maar het is onbegonnen werk.

De ‘broncode’ (het is dan ook niet gek dat in New Age kringen God nu de Bron wordt genoemd…) van het leven kun je enkel achterhalen door daadwerkelijk ín de broncode te neuzen. Direct. Er is geen andere manier.

Dit heette ooit gnosis, directe kennis, direct weten. En er zijn altijd al mensen geweest die dit ‘hadden’, maar zelfs gnosis is gekaapt door schriftgeleerden die ‘gnostische’ teksten bestuderen. Tekst is geen gnosis. Nooit.

We houden onszelf voor de gek.

Als we als mensheid verder willen komen, moeten we niet langer het uiterlijke en oppervlakkige bestuderen, maar het innerlijke en dieperliggende. Niet de buitenkant, maar de binnenkant. Maar als er geen buiten is, is er ook geen binnen. Want de waarheid is non-duaal.

Dus tasten we in… het duister. En dat is precies waar we moeten zoeken. Niet langer het licht, Maya, de grote projectie bestuderen. Want daar waar het licht ontbreekt is de oorsprong ervan. Het licht schijnt tenslotte in… de duisternis (voor de Bijbelkenners).

Zolang we dit niet integreren in de wetenschappen, komen we nooit tot weten en blijven we hangen in zinloze correlaties uit zeeën van data, maar zullen we de waarheid nooit achterhalen.

Want van halve waarheden hebben we er al meer dan genoeg.

Of zoals de moderne profeet John Lennon zei:
“Ah, I’m sick and tired of hearing things
from uptight, short-sighted, narrow-minded hypocrites.
All I want is the truth now.
Just gimme some truth now.”


Reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *