Ik ga nu iets controversieels zeggen en ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover. Het systeem, de orde, móét om. Hoe dan ook. Dat is onontkoombaar. En het maakt in feite niet uit wie we verkiezen, hoe dan ook zal iedere persoon waar we onze macht aan schenken hier misbruik van maken, hoe goed of kwaad ze het ook bedoelen.

Zodat we stukje bij beetje door gaan krijgen dat het systeem zoals we dat nu kennen niet meer werkt, eigenlijk nooit heeft gewerkt en móét veranderen.

En het is daarom aan ieder van ons om tot de realisatie te komen dat het proberen te lijmen, repareren en stutten enkel uitstel van executie is. Het vonnis is reeds geveld. En alle gebeurtenissen die gaan plaatsvinden gaan linksom of rechtsom (!) leiden tot een gelijksoortige uitkomst. De manier waarop we daar komen zal echter verschillen, afhankelijk van de keuze die we maken.

“The problem is choice.” Zo zei Neo in de belangrijkste dialoog in de Matrix trilogie (https://lnkd.in/erPBjnuk). Zo ook hier. De keuzes die wij elke dag maken bepalen hoe snel of hoe traag we door de vooropgezette ‘poortjes’ gaan. En met hoeveel lijden dit gepaard zal gaan.

Zolang velen van ons dit onontkoombare poortje zullen blijven ontwijken, hoe krachtiger de gebeurtenissen zullen worden om ons alsnog daar doorheen te krijgen.

Zo werkt vrije wil. Gegeven de mogelijkheden, hebben wij de keuze wat we daarmee doen. Daarmee is het niet onbeperkt, maar wel veel breder dan we geneigd zijn te denken. Zo zijn er meer opties dan ‘links’ of ‘rechts’ en dan bedoel ik niet ‘midden’. Probeer te zien welke keuze voor ligt. Voor ons allemaal en voor jezelf. Welke keuze heb jij nu te maken?

Die van mij was helder: Kies je voor centralisatie en afstandelijkheid? Of voor cocreatie en het dichterbij organiseren?

Als je gaat ervaren wat jóúw keuze is, kom je er hopelijk achter dat alle verandering via de bestaande orde enkel meer wánorde zal brengen en het verval van die orde zal bespoedigen. En dat de keuze die je het meest veracht en het minst verwacht juist kan hélpen om het te bespoedigen. Om de pleister eraf te trekken.

En anders zul je oneindig veel desillusies en/of revoluties gaan ondervinden, met steeds weer dezelfde ‘nieuwe leiders’ die dezelfde fouten begaan, met meer of minder geweld, die je uiteindelijk tot dezelfde conclusie zullen brengen: Het systeem, de orde, is hopeloos verouderd. Het werkt niet. Het is niet ‘de enige manier’. Er zijn wel dégelijk alternatieven.

“You never change things by fighting the existing reality. To change something, build a new model that makes the existing model obsolete.” Buckminster Fuller.

Focus je op de bestaande realiteit, om die te beschermen of bestendigen? Of focus je op het nieuwe? Ik heb primair gekozen voor het laatste. En wil je daar meer over weten, kijk vooral eens bij Cocracy / Cocratie. En laat me weten of het in de buurt komt van ‘het nieuwe’. Het staat nog in de kinderschoenen, maar de intentie staat voor mij als een huis.