Yes, nog een kerninzicht! Ik schreef vorige week al over sociale sluiting (https://lnkd.in/ecaiGHQW), nu is er weer één.

Ik kwam erachter dat in de ‘roaring 20’s’ van de 20ste eeuw er enorme overproductie was. Jazeker. Moet je nagaan, zelfs ná de eerste wereldoorlog waren mensen hier toe in staat. Dit kwam ook dóór de oorlog zelf, want de machinerie die voorheen militair werd ingezet kon nu voor andere doeleinden worden aangewend.

Dit deed mij realiseren dat schaarste tegenwoordig totaal overbodig is. Want als dit zelfs kan in de periode waarin je de meeste schaarste zou verwachten, vlak na een wereldoorlog, dan weet je dat we hiertoe eenvoudig in staat zijn.

Maar dan komt er weer zo’n vreemde psychologie om de hoek kijken. Want ‘overproductie’ was namelijk een enorm probleem in die tijd! Politici braken zich er het hoofd over. Ik dacht: “Waarom, overvloed is toch geweldig?”

Nou, dat geldt dus niet voor iedereen… De mensen en organisaties die de boeren financierden kwamen in de problemen, omdat de prijzen steeds verder daalden. De boeren die op krediet hun spullen hadden gekocht, konden hun schuldeisers niet meer terugbetalen en zo ontstond de grote depressie.

Overvloed leidt tot depressie, dat is toch bijzonder. De staat moest actief op de rem trappen en de overproductie kunstmatig begrenzen om de bestaande orde niet te doen laten vallen.

Sterker nog, de kapitalistische producenten vroegen actief om interventies van de overheid om hun handeltjes te beschermen (protectionisme en cronyism). Dat was daarmee ook de opmaat voor de groei van het fascisme, de samensmelting van staat en markt, zoals Mussolini het zelf noemde.

Een planeconomie was het gevolg, waarbij enerzijds de markt steeds meer werd verdeeld onder een beperkt aantal, steeds grotere partijen (oligopolies). En anderzijds moesten de mensen worden weggehouden van eigen productie en tot consumenten worden omgevormd, want anders kon al die overproductie aan niemand worden gesleten. Vandaar dat adverteren en marketing zo’n vlucht zouden nemen.

Schaarste en uitsluiting van toegang zijn de manieren om geld te verdienen en de basis van elk verdienmodel.

Dit is wat historische achtergrond om de situatie van nu beter te begrijpen. Het neo-liberale denken en het consumentisme zijn daarmee bewuste opzet geweest om de gevestigde belangen van ‘de oligarchie’ (industriële en financiële wereld) te beschermen.

Het heeft er echter ook toe geleid dat velen zijn verworden tot willoze consumenten die enkel nog in transacties kunnen denken, overal recht op denken te hebben en enkel orders kunnen opvolgen.

Vind je het gek? Het zelf denken en creëren is actief ontmoedigd! Het was gewoon beleid! En allemaal omdat een klein groepje het belangrijker vond om hun handeltje te beschermen dan om overvloed te scheppen.

Het kan gelukkig ook anders: Cocracy / Cocratie