Kolonialisme lijkt iets uit een ver verleden, maar het is nog springlevend. Net als slavernij overigens. Beiden zijn als water waar een steen in is gevallen. Eerst zijn de golven klein en heftig, daarna steeds groter, maar vlakker.

Kolonisatie begon ooit met het land. Daar komt de ‘staat’ ook vandaan, van het Franse ‘état’, wat we in het Engels kennen als ‘estate’. Het is het grootgrondbezit. Tijdens het feodale tijdperk waren de grootgrondbezitters de machthebbers. De koning of keizer was dan ook de ‘grootstgrondbezitter’, alles was van Kareltje. Of Lodewijkje.

Maar het land was niet genoeg. Dus moesten grenzen worden verlegd. Gepionierd. Andere werelddelen werden veroverd onder leiding van ‘helden’ als Columbus. Daarmee werden ook de wereldzeeën ingelijfd. Als je de handelsstromen beheerste, was je de bovenste baas. Zo werd het Britse rijk het grootst.

We kennen uit de geschiedenis dan ook de vele veldslagen én zeeslagen. Het maritiem recht is wellicht ook belangrijker dan het continentale. De (zee)straatjes op het monopolybord zijn eigenlijk wel verdeeld.

Alhoewel, via enorm veel geldschepping valt er ook steeds meer land in steeds minder handen. De huizenprijzen stijgen niet voor niets veel harder dan al het andere. De diepzee is daarnaast de belangrijkste ‘frontier’ in het kader van diepzeemijnbouw: de laatste wilde natuur staat op het spel.

Daar bovenop is een nieuwe strijd losgebarsten. De strijd om de lucht! Het begon vorige eeuw met de ether (radio) en vliegtuigen, toen kwamen er satellieten en inmiddels is het de lucht zélf die wordt toegeëigend.

Je komt dan wel ineens in een 3D werkelijkheid, voorheen kon het land en de zee nog op een kaartje onderling worden verdeeld, zoals tijdens zovele vorstenvergaderingen (congressen van Wenen van 1814/1815 en Berlijn 1884/1885). En hoe ga je dan de lucht verdelen? Nou, net als voorheen. Handdoekje neerleggen: het ‘recht’ van de ‘slimste’.

Allerlei bedrijven knallen continu enorme ladingen satellieten de ether in. We hebben geen idee en er is eigenlijk geen regelgeving voor. Pakken wat je pakken kan. Met onze ‘vriend’ Elon Musk als belangrijke speler. Er is in no-time een totaal ‘grid’ om de aarde gelegd en niemand heeft het recht om deze cowboys op het matje te roepen of dat wel verantwoord is.

En dan komt nog het sluitstuk: de lucht zélf toe-eigenen. Of denk je dat CO2 en stikstof (N2) voor ons en de ‘natuur’ worden belast en beprijsd? Dan help ik je uit je droom. De enige reden is om deze frontier zo snel mogelijk in zo min mogelijk handen te krijgen.

Door een ‘waarde’ aan deze stofjes te hangen snijdt het mes aan twee kanten. Enerzijds om te kunnen beslissen over de lucht. Wie beslist, die beschikt en wie beschikt, bezit. Anderzijds om een nieuw onderpand te kunnen creëren voor ons failliete geldstelsel dat totaal beheersbaar is met excel-modellen.

Ter land, ter zee en in de lucht. The world is nog enough. Door naar de ruimte. Met Elon voorop.

Wanneer is genoeg écht genoeg?