Ik begin een haat-liefde verhouding te ontwikkelen met social media en LinkedIn in het bijzonder. Ook ik ben inmiddels een aantal keren geblokkeerd door mensen waarvan ik vervolgens hoor van anderen: “Door hém/haar? Dat had ik nou écht niet verwacht!”
Zoals sommigen van jullie hebben gemerkt probeer ik niet gevangen te raken in een ‘zijde’ van het debat, ik kies geen kamp. Ik vecht niet mee. Ik kan wel een stevige mening ergens over hebben, die ik probeer te onderbouwen. Al zeg ik het zelf…
Maar ik merk toch dat mensen dat lastig vinden. Willen je liever in een hokje plaatsen. Met name omdat deze mensen zélf in een hokje zitten en zoeken naar medestanders in hun bubbeltje.
Je hebt allerlei bubbeltjes inmiddels en die ontstaan niet zozeer door medestanders aan te trekken, maar door… tegenstanders weg te houden! En op LinkedIn gebeurt dit vooral door mensen te blokkeren als zij iets onwelgevalligs zeggen.
Ik ben een keer geblokkeerd door een hoge pief over duurzaamheid die ik aansprak op het feit dat hij correlatie en causatie door elkaar haalde m.b.t. klimaatverandering. Puur op proces. Behoorlijk wetenschappelijk verantwoord. En toen ik hem erover mailde kreeg ik dit terug:
“Ik blokkeer tegenwoordig alles en iedereen die klimaatverandering in twijfel trekt. Heb geen enkele zin om daar mijn schaarse tijd en aandacht te besteden.”
Hoppa: in een hokje gepropt. Of het klopt, maakt dan niet meer uit. Critici de mond gesnoerd.
Dit gebeurt aan beide zijden van ieder debat. Voor- of tegenstanders blokkeren erop los. En als zij daarover iets roepen is het meestal:
“Dat voelt zó lekker!”
En dat vind ik écht héél erg. Dat uitsluiting van anderen schijnbaar een goed gevoel geeft. Uitsluiting is al eeuwen een grondkenmerk van onze westerse samenleving en de grondoorzaak van de meeste ellende waar we mee te maken hebben.
En je schiet er helemaal niets mee op. Nada. Het enige wat je ermee bereikt is een leermoment vermijden. Steeds maar weer opnieuw. Je creëert een kaasstolp voor jezelf. Zoals Wilders bijv. al jaren doet. En je trekt ja-knikkers aan, ‘volgers’. Brrr…
Als ik het op mezelf betrek: ik heb nog nóóit iemand geblokkeerd en dat ga ik ook nóóit doen. Want als ik kritiek krijg, wil dit zeggen dat mijn verhaal nog niet klopt. Dat er iets mis is of iets mist. Dan ga je het gesprek aan. Haal je de angel eruit.
En dan ga je niet iemand blokkeren. Dat is zó laag.
Ik zou graag op ieders profiel op LinkedIn een ‘block-rate’ zien naast het aantal ‘volgers’ dat iemand heeft. Dat is een goede graadmeter van iemands ethiek. En het is droevig dat zoiets nodig zou moeten zijn om elkaar nog te kunnen vertrouwen.
Geef een reactie