Vandaag is het internationale vrouwendag. Tja, wat kan (of mág) ik daar als man nu van vinden? Van alles, gelukkig.

Het is al lange tijd zo dat ik geen inspiratie meer vind bij mijn geslachtsgenoten (dát is een raar woord…). Dit is al begonnen met mijn zoektocht naar goede voeding. Al die mannen in witte jassen brachten enkel meer verwarring en onzinnige details met hun reductionistische aanpak over ‘nutriënten’.

Totdat ik op een gegeven moment tegen ‘Nourishing Traditions’ aanliep van Sally Fallon. Die geen enkele ‘autoriteit’ bezat, maar wél de ‘waarheid’ rondom goede voeding. Want die kan alleen iemand hebben die zélf een gezin draaiende moet houden. Dat kan niet op afstand ‘bedacht’ worden.

Maar ik heb het ook met muziek. De mooiste en meest vernieuwende muziek komt echt van vrouwen. Eefje de Visser bewonder ik enorm om de combinatie van elektronische en meerstemmige melodieën. Bezield.

En dan heb ik het nog niet gehad over mijn eigen werk. Dan put ik de meeste inspiratie uit de bedachtzame Hannah Arendt, de verbindende Elinor Ostrom en de vurige Vandana Shiva.

Stuk voor stuk krachtige vrouwen, die niet proberen een ‘vent’ te zijn, maar iets diep vrouwelijks toevoegen, wat we enorm hebben gemist in onze eenzijdige ‘man’s world’ van de ‘old boys’.

Tot slot is het overgrote deel van mijn opdrachtgevers van de afgelopen 15 jaar een ‘opdrachtgeefster’ geweest. Ik waardeer hoe zij kwaliteit weten te waarderen 😉

Er wordt wel gezegd: “Achter iedere sterke man staat een sterke vrouw”, maar inmiddels kunnen we dat wellicht omkeren. “Sterke vrouwen maken sterke mannen mogelijk.” En dat geldt zeker voor mijn eigen lief.

Go women!