In reacties op mijn berichten wordt ‘mijn autoriteit’ rondom sommige onderwerpen in twijfel getrokken, omdat ik iets anders heb gestudeerd. Buiten het feit dat dit een nogal zwak argument is om iets af te serveren, is dit bericht van vandaag wél een onderwerp waar ik schijnbaar iets van ‘mag vinden’.

In de organisatie- en veranderkunde, mijn ‘vakgebied’, begint namelijk bijna elk wetenschappelijk artikel met de gevleugelde woorden: “De wereld verandert steeds sneller, …” Dit is de perfecte aanleiding om nóg meer verandering te verkopen.

Maar het is geen verandering… De wereld verandert niet steeds sneller, juist steeds langzamer. We lopen juist in eindeloze cirkeltjes van ‘meer van hetzelfde’. Steeds opnieuw worden dezelfde riedeltjes herkauwd. Dezelfde mode, dezelfde ideeën.

We krijgen echter toch het idee dat het steeds sneller gaat. Waar komt dat idee dan vandaan?

Het enige wat er is gebeurd is dat we steeds meer informatie tot ons krijgen via allerlei media en schermpjes. Continu, de hele dag door. In toenemende mate. We krijgen informatie die niet voor ons bestemd is of waar we niets mee kunnen, van de andere kant van de wereld. Over allerlei doemscenario’s, enzovoort.

De realiteit is daarom dat we niet steeds sneller veranderen, maar dat we steeds meer zijn afgeleid. En het leven ons door de vingers glipt. We zijn niet meer aanwezig, niet meer tegenwoordig. Onze aandacht is compleet versnipperd. Meer ‘volatiel’, versneld én oppervlakkiger. Net zoals het geld dat we uitgeven.

Dezelfde liedjes, dezelfde films, hetzelfde nieuws. Eindeloze cirkeltjes. Er is niets origineels meer te bekennen. Tenminste niet via de grote ‘outlets’. Alleen bij individuen en mooie samenwerkingen kun je dat vinden. En ook die worden weer opgeslokt door de ‘big boys’.

Ben je alle ‘veranderingen’ ook beu? Stop dan met afgeleid raken door allerlei nieuwtjes. Stop met ‘nieuwsgierig’ zijn. Nieuwsgierig Aagje willen zijn is geen kwaliteit, maar een ondeugd. Altijd maar het nieuwste, het laatste begeren. Dingen willen weten die je niet aangaan.

En als we dan de aandacht kunnen vasthouden op wat er werkelijk toe doet, dán kunnen we eindelijk iets wezenlijks gaan veranderen. En tot die tijd blijven we in eindeloze cirkeltjes lopen, verdwaald in de buitenwereld, verwijderd van onszelf, afgeleid van de kern.