Nou, ze zijn eruit hoor. De vier partijen hebben een akkoord bereikt. Vervolgens gaan allerlei mensen zich op de ‘socials’ beklagen wat er allemaal wel en niet in het akkoord had moeten staan. Of ze gaan de partijen aan de onderhandelingstafel zwart maken.

Maar ja, dat is hoe onze ‘democratie’ werkt. Als je hebt gestemd, ga je ook akkoord met de procedure. En dat betekent dat er een meerderheid wordt gevormd door aantallen zetels. En dat de partijen die daar niet bij horen de ‘sjaak’ zijn. En als jouw smaakje er helemaal niet bij zat, bij de voorgekauwde keuzes, dan heb je per definitie pech. Er zijn maar 13 soorten wasmiddelen en jij zoekt gewone soda. Die zit er niet bij. Jammer voor je.

Laat ik voorop stellen: mogen stemmen is een enorme verworvenheid! Maar het is nog altijd wel een hele beperkte verworvenheid. De impact ervan is minimaal, hoewel nog altijd hoger dan níét mogen stemmen.

In Zwitserland, ook niet ideaal overigens, pakken ze het iets anders aan. Daar komen per definitie álle partijen in de regering. En hoeft er dus geen meerderheid te worden gevonden. Voorafgaand aan de verkiezingen weten zij dus ook allemaal dat ze hoe dan ook elkaar moeten zien te vinden. En dat levert toch een iets andere dynamiek op dan hier. Met ons eindeloze schoolpleingekakel van onvolwassen kleuters.

Democratie betekent: het volk regeert. En dat is gewoon niet aan de orde op dit moment. We leven niet in een democratie, maar in een democratische rechtsorde. Dit betekent dat wij mogen kiezen wie de rechtsorde mag bevolken. En nog feitelijker: wij verkiezen onze meesters. Dat is de harde waarheid.

We bevinden ons op 5% van wat mogelijk is qua zelforganisatie en zelfbestuur. En als we het willen kunnen we naar een directe democratie. Maar dat vraagt nogal wat van ons als burgers. Dat betekent dat we zelf aan de bak moeten. Skin in the game.

En daar lijkt het nogal aan te ontbreken. Het is natuurlijk veel makkelijker om van de zijlijn te schreeuwen dat iets oneerlijk is en dat het zo niet ‘hoort’. Het probleem is alleen óók dat onze democratische rechtstaat ons ontzettend weinig middelen aanreikt om daar zélf iets aan te doen.

Dat is ooit helaas echt wel bewust zo ontworpen. We zitten nog altijd met een systeem dat een ‘reboot’ is van het ancien regime. De Franse revolutie, ook niet ideaal, was ongedaan gemaakt in 1815 met het congres van Wenen. En daarna hebben alle landen een constitutionele monarchie of republiek opgezet, die is bedoeld om de ‘haves’ te beschermen tegen de ‘have-nots’.

Dit systeem wérkt niet meer. En feitelijk heeft het nooit gewerkt. Althans niet voor het volk. Het wordt tijd voor een heel nieuwe manier van besturen en organiseren. Ik probeer daar zelf ook een bijdrage aan te leveren met Cocracy / Cocratie. Dat staat nog in de kinderschoenen. Maar ik ga graag de dialoog en discussie erover aan. Zolang we zélf maar weer achter het stuur komen te zitten en niet van de zijlijn gaan roepen wat ánderen ánders moeten doen.